Hallo en welkom
Wie ben ik?
Mijn naam is Sanne van Zonneveld. Ik ben 28 en woon, samen met mijn hondje Mila, in de omgeving van Haarlem. Ik volg een deeltijd opleiding tot goudsmid, waar ik mijn creativiteit goed in kwijt kan. Ik struin graag door de natuur. En ik vind het leuk om met fotografie en videografie bezig te zijn.
Op mijn 17e kreeg ik de diagnose autisme. Mijn diagnose traject was niet makkelijk. Daarover vertel ik in deze video meer. Voor een vrouw kreeg ik mijn diagnose vrij vroeg. Maar voor mij was het bijna te laat.
Al van jongs af aan voelde ik me anders. Wat ik ook probeerde, en hoe hard ik ook mijn best deed, het lukte me steeds net niet om ‘normaal’ te zijn. Ik gaf mezelf hiervan de schuld. Ik voelde me een fabrieksfout. Hierdoor kreeg ik het idee dat ik verkeerd en mislukt was. Dit resulteerde erin dat ik me steeds slechter ging voelen over mezelf en dat mijn mentale (en uiteindelijk ook mijn lichamelijke) gezondheid verder en verder achteruit ging.
Het moment dat ik mijn diagnose kreeg voelde als een enorme opluchting. Het gaf mij antwoorden op vragen waar ik al jaren mee rondliep en puzzelstukjes vielen eindelijk op hun plek. Ik was geen fabrieksfout. Ik ben gewoon autistisch!
Vanaf dat moment ging het beter met me. Natuurlijk niet in één keer. Het ging met ups en downs, en stapje voor stapje. Nu ik weet wat er met me aan de hand is en dat het een naam heeft, lukt het me om mezelf te accepteren. Het helpt ook om te weten dat ik niet de enige ben. Er zijn nog veel meer mensen zoals ik!
Waarom Een Beetje Bijzonder?
Zoals ik net al zei kreeg ik mijn diagnose best ‘vroeg’. Bij een hoop mensen wordt de diagnose op een latere leeftijd gesteld. Vooral bij vrouwen is dit aantal groot.
Voordat ik verder ga op de vraag: ‘Waarom Een Beetje Bijzonder?’, wil ik eerst een disclaimer geven. Ik ga het nu hebben over vrouwen met autisme, omdat het volgende vooral geldt voor vrouwen. Maar, zoals bij bijna alles, kan je ook dit niet zo makkelijk over één kam scheren. Er zijn autistische mannen die dezelfde ervaringen hebben als een hoop autistische vrouwen. Er zijn autistische vrouwen die dezelfde ervaringen hebben als de meeste autistische mannen. En er zijn autistische non-binaire personen met dezelfde ervaringen als mannen, of vrouwen.
In het volgende stuk heb ik het dus over vrouwen, omdat de situatie die ik omschrijf gewoon vaker voorkomt bij dit geslacht. Maar voel je vrij om het in te vullen zoals je zelf wilt.
Over het algemeen zijn autistische vrouwen heel goed in het verbergen van hun autisme. Ze proberen zich aan te passen en zo ‘normaal’ mogelijk over te komen. Maskeren, heet dit. Dit maakt dat veel vrouwen pas laat, geen of de verkeerde diagnose krijgen. Maar voordat veel autistische vrouwen überhaupt in aanmerking komen voor een diagnose is er vaak al iets misgegaan. Denk aan een burn-out, depressieve klachten of andere mentale problemen.
De lange zoektocht naar het vinden van zichzelf die autistische vrouwen vaak hebben, beperkt ze zichzelf te zijn en om hun ware krachten en mogelijkheden te zien. Ik was vast niet de enige die zichzelf zag als een fabrieksfout.
Dat is de grootste reden waarom ik EBB heb opgericht. In de hoop dat geen enkel kind zich meer een fabrieksfout hoeft te voelen. En dat geen enkel persoon dezelfde problemen meer hoeft te ervaren als ik – en met mij vele anderen.
Daarnaast hoop ik met EBB meer kennis en begrip de wereld in te brengen over hoe autisme er écht uitziet. Zodat men verder kan kijken dan de stereotypes, en er sneller de juiste diagnose gesteld kan worden. Ik hoop een plek van herkenning te kunnen creëren, en hulp te bieden in een zoektocht waar zovele mee bezig zijn. EBB voor mij ook een zoektocht naar wie ik zelf ben.
Gelukkig is er in de afgelopen jaren een hoop verbeterd in de kennis over autisme. Ik hoop met EBB een steentje te kunnen bijdragen. We zijn er nog niet, maar we komen steeds een stapje verder. Hierdoor ontdekken meer mensen eerder hun mooie, bijzondere talenten. Niet ondanks, maar dankzij hun autisme.
Als laatst nog even dit:
Ieder mens, met of zonder autisme, is uniek. Iets wat ik moeilijk vind, hoeft dat voor een ander niet te zijn. En iets wat mij gemakkelijk afgaat, daar moet iemand anders misschien moeite voor doen. Alles wat ik bij EBB deel, zijn mijn eigen ervaringen, vanuit mijn standpunt. Elke dag weer ontdek ik nieuwe dingen over mezelf en over autisme, en blijf ik zoekende naar wat mijn kwetsbaarheden en krachten zijn.
Het kan dus best zo zijn dat je iets helemaal niet, of juist wel, herkent. En ook mijn kennis fluctueert en verbetert. Zo ben ik erachter gekomen dat een hoop dingen waar ik een paar jaar geleden nog achter stond, niet meer in lijn liggen met wat ik nu weet en voel.
Ik ben geen professioneel hulpverlener. Mocht je, door wat ik schrijf, een vermoeden van autisme krijgen bij jezelf of iemand in je omgeving? Dan raad ik je aan om iemand te zoeken die dat wel is. Bijvoorbeeld een huisarts. Wel of niet voor een diagnose gaan is een persoonlijke keuze. Daarnaast heeft zelf-diagnostiek ook zijn waarde, vind ik.
Ik weet dus niet alle antwoorden, en ik schrijf puur vanuit mijn eigen ervaring en kennis. Maar toch hoop ik dat ik iets voor je kan betekenen .
Heb je tips of vragen, of wil je jouw ervaringen delen, laat het dan weten in een reactie of neem hier contact met me op.
We hebben allemaal onze eigen moeilijkheden te overwinnen en we hebben allemaal onze eigen kracht. Dat maakt ieder van ons Een Beetje Bijzonder.
☼
“Heb je één persoon ontmoet met autisme, dan heb je één persoon ontmoet met autisme.”
Stephen Shore
