Honden en autisme

Een tijdje geleden heb ik laten weten dat ik een poosje afwezig zou zijn. Ik heb een reis  gemaakt door Noorwegen. Grotendeels te voet en wildkamperend. Het was echt geweldig en ik voelde me helemaal op mijn plek. Het was een reis om nooit te vergeten en ik heb het gevoel dat ik echt gegroeid ben als mens. En wat het nog specialer maakte, was dat ik samen was met Jess, mijn hond.

En dat bracht me op het idee van dit artikel. Ik wil het graag hebben over wat voor effect een hond kan hebben op een autistisch persoon. Ik heb het dan niet over een officiële hulphond, want Jess is dat niet en ik heb zelf nooit een hulphond gehad. Maar mijn honden hebben nooit een officiële hulphond hoeven zijn om mij steun te geven. En die ervaring wil ik graag met jullie delen.

Ik heb nog wel even een aanvulling. Een hond is een roedeldier en daarom heel sociaal en meelevend. Maar andere huisdieren kunnen iemand net zoveel steun bieden. Wij hebben in het gezin altijd veel huisdieren gehad en als kind heeft het me  een hoop gebracht. Maar nu als volwassenen minstens net zoveel. Een hond of een huisdier is dus geweldig voor autistische kinderen, maar ook voor autistische volwassenen. Sowieso voor iedereen, is mijn mening. 

Dan wil ik nog iets zeggen van tevoren; Een hond is wel een hele investering: in geld, maar nog meer in tijd en zorg. Een hond is een levend wezen en heeft aandacht en zorg nodig. Neem dus alleen een hond als het past in jouw situatie. Denk je eraan een hond te nemen, denk er dan goed over na en overleg het eventueel met iemand die je vertrouwt. Want een hond is er misschien niet voor jouw hele leven, maar jij bent wel het hele leven voor jouw hond.

 

Hoe kan een hond een autistisch persoon helpen?

• Honden zijn een buffer voor prikkels. Doordat je je kan focussen op je hond, komen de prikkels van de wereld om je heen minder heftig binnen.
• Honden accepteren je zoals je bent. Ook al ben je af en toe een beetje vreemd en misschien wat onhandig op sociaal gebied, zoals ik, een hond is er altijd voor je en accepteert je zoals je bent. Ze bieden gezelschap, vriendschap en onvoorwaardelijke liefde. Ze zijn er gewoon. Aan de ene kant is een hond een therapeut tegen wie alles kunt vertellen, zonder oordeel. Maar ze zijn er ook voor je zonder per se te hoeven praten. Samen in het gras zitten is ook al goed. Aan de andere kant is een hond een maatje waarmee je samen dingen kunt ondernemen. Dit voorkomt eenzaamheid. En het omgaan en communiceren met een hond kan je helpen in het omgaan en communiceren met mensen. Zelf heb ik een hoop sociale vaardigheden geleerd van mijn hond.
• Een hond heeft routine en structuur nodig. En laat dat nou net iets zijn wat wij autisten heel prettig vinden. Een hond heeft eten nodig op een bepaalde tijd, moet meerdere keren per dag worden uitgelaten en heeft ook favoriete tijden om te slapen of te spelen. Het uitlaten kan overigens helpen als je het lastig vindt om het huis uit te gaan.
• De meeste mensen met autisme vinden aanraking lastig. Ik raak het liefst helemaal niemand aan, maar ik heb gemerkt dat dit niet geldt voor dieren of honden. Ik kan met Jess knuffelen, spelen, stoeien, noem maar op! Dit heeft mij veel geholpen in het verdragen van aanraking van mensen. Iets anders kan zijn dat je juist te veel mensen aanraakt en niet goed hun grens aanvoelt. Ook hier kan een hond bij helpen. Als je het gedrag van een hond een beetje begrijpt, zie je dat een hond heel goed is in het aangeven wanneer iets wel of niet prettig meer is. Dit kan helpen bij het leren aanvoelen van grenzen van anderen.
• Een hond kan je emoties spiegelen. Als je zelf rustig bent, is de kans groter dat je hond ook rustig is. Maar als je gestrest bent, kan je hond ook gestrest worden. En andersom werkt het ook. Als Jess rustig is, ben ik dat ook sneller.
  Ik geef heel veel om Jess en als ik merk dat zij onrustig wordt door een situatie of door mij dan wil ik er alles aan doen om haar te helpen. Als ik merk dat het door mijn gemoedstoestand komt kan ik proberen mezelf te kalmeren. Dit helpt Jess, maar mij ook. Als ik merk dat het door een situatie komt, wil ik dat voor haar veranderen. Assertief zijn vind ik moeilijk, maar als het gaat om Jess lukt het me heel goed om assertief te zijn. Jess heeft geen stem om iets in woorden aan te geven en soms moet ik dat dan voor haar doen. En dat helpt mij weer om assertiever te zijn in andere situaties.

In mijn leven heb ik bij mijn ouders 3 honden gehad: Tousha, Laika en Jess. Allemaal waren ze heel speciaal voor me, ondanks dat het 3 totaal verschillende honden waren.
In de video die ik bij dit artikel heb gemaakt vertel ik meer over mijn persoonlijke ervaringen met mijn honden. De video vind je onder aan dit artikel.

Jess is de hond die nu in mijn leven is. We hebben een hele speciale band. We lijken heel erg veel op elkaar, en we zijn het er thuis over eens dat Jess ook autistisch is. En doordat we elkaar zo goed aanvoelen, kunnen we elkaar helpen kalmeren. Dit geldt vooral voor drukte en veel prikkels. Jess is een beetje mijn autisme hulphond en ik ben haar autisme hulpmens.

 

Ik geloof dat als ik niet opgegroeid was met honden, een hele hoop situaties nog moeilijker zouden zijn geweest dan ze al waren. Ik geloof ook dat ik door honden beter heb leren communiceren en minder in mezelf gekeerd ben.
Honden maken mijn wereld veiliger en bieden zekerheid. Ze verminderen angst en spanning, en geven rust. Ik kan veel steun halen uit mijn hond om met bepaalde situaties om te gaan. En dit geldt voor alle honden die in mijn leven zijn gekomen. Het maakt niet uit wat voor hond en zelfs de achtergrond maakt niet uit. Jess was ooit een zwerfhond en nu is ze mijn beste maatje, en helpt ze me meer dan ze ooit zou weten. Door deze positieve ervaring ben ik van plan om in de toekomst meer honden te adopteren die een oneerlijke start hebben gehad.

Ik hoop dat door mijn ervaringen te delen ik kan laten zien dat een hond, of een dier in het algemeen, iemands leven kan veranderen in de positieve zin.

Voor zo ver ik weet is een hulphond voor autisme een hele investering, zowel in tijd als in geld. Volgens mij wordt het ook niet snel vergoed. Ik kan dit mis hebben, maar gelukkig is mijn ervaring dat ik niet per se officieel een hulphond nodig heb. Gewoon een hond, een maatje, is ook al goed. De enige reden waarom ik misschien een officiële hulphond zou willen is omdat een hulphond overal mee naartoe mag. Dat mis ik soms wel met Jess. Ik zal haar het liefst overal mee naartoe nemen, maar er zijn helaas veel plekken waar honden niet mogen komen.
Natuurlijk zijn er nog veel meer redenen en ik weet dat ik heel veel baat zou hebben bij een hulphond. Maar voor nu heb ik Jess en de stap naar een hulphond lijkt me op dit moment nog te groot..

Ik zou nog veel meer willen vertellen over dit onderwerp, maar voor nu is dit het. Mocht je nog vragen hebben over iets dat te maken heeft met honden, of huisdieren, of mijn ervaringen hiermee? Laat dan gerust je vraag achter in een reactie of via het contactformulier. Of stel je vraag in een bericht op Instagram. Het hoeft niet, mag wel.

Heel veel liefs,

Sanne ☼