Dit deel van de Prikkelverwerking Serie, deel 8, gaat over coördinatie.
Het is niet vreemd dat autistische mensen moeite hebben met coördinatie en motoriek. En veel mensen met autisme hebben dyspraxie. Dyspraxie houdt in dat motorisch handelingen niet gaan zoals gepland, door informatie verwerking problematiek. Eigenlijk is het een ander woord voor onhandig.
Ook ik ben een beetje onhandig, en in de video leg ik uit op welke gebieden dat invloed heeft op mijn leven.
Er is niets mis met onhandig zijn en je hoeft hier verder ook niets aan te veranderen, maar misschien is het prettig om wat herkenning te vinden.
Beekijk hier de video over deel 8.
En bekijk ook de overige delen (als je wilt). Deel 1 over prikkelverwerking in het algemeen. Deel 2 over geluid. Deel 3 over zicht en licht. Deel 4 over geur. Deel 5 over smaak en textuur. Deel 6 over temperatuur en pijn. En deel 7 over aanraking, kleding en druk.
Deel 9 zal gaan over externe beweging en geluid.
Heel veel liefs,
Sanne ☼
6 reacties
Wauw Sanne geweldig die videos en wat leg je dat goed uit 🙂
Dankjewel Carla 🙂
Wat fijn de informatie, zo duidelijk. Zelf…zo ver ik weet geen autisme maar in de familie en omgeving. ‘k Wil er meer van weten hoe ermee om te gaan. Wat ‘k wel e beter niet kan doen of zeggen.Dank je wel.
Fijn dat mijn website je daar misschien bij kan helpen 🙂
In mijn jeugd was wel duidelijk dat ik ‘een beetje bijzonder’ was, (sorry deze was te leuk om te laten liggen), maar wat er precies was, daar was toen (ruim veertig jaar geleden) nog niet zoveel over bekend. Ik ben al vrij jong in de camouflagestand gegaan. Maar tijdens sociale dingen als samen spelen, was die slechte coördinatie wel pijnlijk zichtbaar.
Een bal willen vangen en er achter komen dat de bal al tegen je gezicht is geknald en daarna je handen pas tegen elkaar gaan is niet leuk. Auw. Dus bij mij was de diagnose: een motoriek stoornis. Mocht ik als klein ventje naar de fysiotherapeut. Ongeveer klas 4 of 5, nu groep 6 of 7. Moest ik op zo’n balanceerbord staan. Maar door het vaak te doen ging het wel steeds beter. Ik ben ook op pianoles gestuurd. Niet leuk vanwege al die oude meuk aan oefen etudes, maar wel enorm helpend voor mijn motoriek. Ook heb ik heel lang op handbal gezeten. Dus zowel mijn grove als mijn fijne motoriek is goed getraind. De finesse van verschillende druk uitoefenen heb ik echt wel in de vingers. Heel handig bij klussen, zeker als je eigenlijk net zo handig met je linker als met je rechterhand kunt werken. Dat vond mijn vader heel fijn tijdens het samen klussen, als er met een linkerhand een schroef vastgedraaid moest worden. Ook dat heeft veel geholpen, mijn vader liet me al snel dingen zelf doen.
Dus hoe slecht dingen ook gaan, met veel trainen gaat het wel beter.
Een bal vangen ging steeds beter. De timing van het vangen, werd een soort automatisme. Je leert eigenlijk om je handen iets eerder dicht te doen.
Wel handig bij handbal, want zo werd ik langzaam aan wel van een in de hoek weggestopt spelertje, een basis speler die de lijnen uitzette. Amateur teampje hoor, maar wel gezellig in ons ouwe lullen team. Dat was het in het begin echt niet.
Ik ben het helemaal met je eens dat oefening kunst baart.
Dankzij het turnen en paardrijden wat ik als kind deed is mijn grove motoriek redelijk ontwikkeld. Beter dan het had kunnen zijn in ieder geval, want ik sta er nu ook nog om bekend dat ik onhandig ben.
Maar ook mijn fijne motoriek is verbeterd dankzij het piano spelen, het fijne tekenen en uiteindelijk het goudsmeden.
Ik kan wat je zegt dus alleen maar beamen.