Een poos geleden mocht ik een gastblog schrijven voor de website kauwsieradenenmeer.nl. Dat heb ik gedaan en ik wilde hier op mijn website ook graag delen wat ik toen geschreven had. Helaas is mijn website lange tijd gehackt geweest, waardoor ik er niets meer mee in kon. Nu gaat dat gelukkig weer goed, en wil ik alsnog met jullie delen wat ik toen geschreven heb.
Ik heb eerder een samenwerking gehad met kauwsieraden en meer. Ik mocht toen een aantal van hun producten uitproberen. Hier vind je de video die ik daarover heb gemaakt. Hun website is sowieso de moeite waard om eens te bezoeken.
Nu verder met de gastblog:
Toen Wendy mij vroeg om een gastblog te schrijven over autisme bij meisjes wilde ik dit graag doen. Maar ik vond het eerlijk gezegd ook best lastig, want waar moest ik beginnen? Als ervaringsdeskundige zou ik er zoveel over willen vertellen dat ik er een boek mee kan vullen. Voor deze gastblog heb ik, in overleg met Wendy, ervoor gekozen om tips te delen voor ouders van meisjes/kinderen met autisme.
Laat ik eerst in het kort vertellen wat autisme voor mij betekent.
Mijn brein verwerkt informatie anders dan gemiddeld. Soms te snel, soms te langzaam. Dit kan voor lastige situaties zorgen, maar ik zie het zeker niet als een beperking. Autisme geeft mij minstens net zoveel sterke, als kwetsbare kanten. Misschien zelfs wel meer.
Mijn brein werkt dus anders, maar niet minder.
Autisme kan zich anders uiten in meisjes dan in jongens. Daarnaast zijn meisjes vaak heel goed in het maskeren van hun autisme, waardoor het pas later of niet herkend wordt.
Voor deze blog heb ik het, voor het gemak, over meisjes. Maar iedereen is anders. Ieder persoon met autisme is anders. Er zijn net zoveel vormen van autisme, als dat er autisten zijn. Wat voor de één geldt, kan voor de ander helemaal niet herkenbaar zijn en andersom. Zo zijn er ook jongens die bijvoorbeeld heel goed in maskeren zijn, of meisjes bij wie autisme zich hetzelfde uit als in jongens. Dus voel je vrij om de term ‘meisje’ te vervangen met ‘jongen’.
Hieronder noem ik een aantal tips voor ouders van meisjes/kinderen met (een vermoeden van) autisme die misschien kunnen helpen.
Is er een vermoeden van autisme, overweeg een diagnose
Ik begrijp goed dat het voor ouders moeilijk kan zijn om een stempel te drukken op je kind. Maar uit eigen ervaring weet ik dat een het juist helpend kan zijn. Kinderen merken het al vroeg als ze anders zijn en een diagnose kan hier een verklaring voor geven. Toen ik mijn diagnose kreeg vielen er eindelijk puzzelstukjes op hun plek en kwam ik erachter dat ik geen ‘fabrieksfout’ was. Ik was gewoon autistisch. Veel meisjes betrekken het ‘anders zijn’ op zichzelf en geven zichzelf de schuld. Ze proberen het zoveel mogelijk te maskeren, zodat het niet opvalt. Maar dit kan uiteindelijk voor een negatief zelfbeeld zorgen en problemen geven voor de mentale gezondheid.
Daarnaast kan het hebben van een diagnose je in contact brengen met soortgelijke mensen, waardoor je je minder alleen kan voelen.
Als je overweegt om het diagnosetraject in te gaan met je dochter, ga dan naar iemand die verstand heeft van autisme bij meisjes. Omdat het zich anders kan uiten, kan er een verkeerde of geen diagnose gegeven worden.
Accepteer en respecteer je dochter
Misschien gaat het leven van je dochter anders dan verwacht of ben je bang dat ze minder goed mee kan komen met andere kinderen. Misschien houdt ze niet van aanraking, zal ze niet kunnen studeren of leren autorijden, en misschien krijgt ze nooit een partner of kinderen. Deze dingen zijn niet het belangrijkste in het leven. Het belangrijkste is dat ze gelukkig is, dat ze geliefd is en dat ze weet dat ze een plek heeft in deze wereld (want die heeft ze). Laat haar weten dat ze goed is zoals ze is en dat je in haar geloofd.
De meeste ouders houden hoe dan ook van hun kinderen, maar het is belangrijk dat je dit ook uitspreekt. Autistische kinderen zijn vaak niet goed in het oppikken van non-verbale signalen en hebben behoefte aan duidelijkheid.
Beperk haar interesses niet
Haar interesses geven houvast en maken de wereld overzichtelijker. En zolang ze er zichzelf of anderen niet mee kwaad doet, kan het haar juist helpen. Het kan verleidelijk zijn om haar interesses in te perken, vooral als dat het enige is waar ze oog voor lijkt te hebben, maar wie weet kan ze haar interesses omzetten in een beroep. Houd ze veel van dieren, misschien wordt ze dierenverzorger of zoöloog. Houd ze van boeken en lezen, misschien wordt ze bibliothecaris of schrijfster. Er zijn veel autistische vrouwen die de passies en interesses uit hun kindertijd hebben weten om te zetten in hun droombaan.
Een voorbeeld hiervan is Judith Visser, schrijfster van de boeken ‘Zondagskind’ en ‘Zondagsleven’.
Geef jezelf ook steun
Voor een kind zorgen is niet makkelijk, en als je kind anders is, dan kan dat nog meer uitdagingen met zich meebrengen. Zorg goed voor jezelf en vraag steun waar het nodig is. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Er zijn groepen voor ouders van autistische kinderen. Deze zijn te vinden op internet, Facebook, forums, maar ook in real-life. Hier delen ouders hun ervaringen, adviezen en steun met elkaar.
Ook kan het een optie zijn om begeleiding aan huis of buiten huis te krijgen voor je dochter. Zo krijg ik bijvoorbeeld 1x per week begeleiding thuis, wat me helpt met praktische zaken en dingen die ik moeilijk vindt van het ‘volwassen leven’. Dankzij mijn begeleiding hoef ik niet steeds mijn ouders om hulp te vragen, en kunnen zij gewoon mijn ouders blijven zijn, in plaats van mijn hulpverleners.
En soms kan het geen gek idee zijn om te kiezen voor therapie. Therapie is een veilige plek waar je eerlijk over alles kunt praten, hoe naar en heftig het ook mag zijn of lijken.
Naast individuele therapie is er ook relatie- en gezinstherapie.
Ik hoop dat deze tips je als ouder van een dochter/kind met autisme kunnen helpen. Maar misschien is het belangrijkste advies: weet dat je het ontzettend goed doet. Misschien gaat het nu nog niet zoals je hoopt, maar uiteindelijk valt alles op zijn plaats.
Ik vond het ontzettend leuk om een keer een gastblog te schrijven. Wie weet komen er in de toekomst nog meer. Het was een leuke ervaring en ik heb er veel van geleerd. Hopelijk kunnen jullie ook iets met deze tips.
Heel veel liefs,
Sanne ☼
1 reactie
Hallo Sanne,
Wat een liefdevolle blog is dit met mooie tips voor ouders. Ik had deze niet gelijk uitgekozen om te lezen, door de titel. Ik ben al een wat oudere man ☺ en dan denk ik dat ik aan een andere kant van het spectrum zit. Maar zoals je al hebt aangegeven zijn er ook jongens/mannen die maskeren.
In mijn tijd hadden we nog geen site met kauwsieraden. Wij kauwden en sabbelden op knuffels of speelgoed.
Of zoals ik gehoord heb dat ik deed: Ik draaide een lange haar, bijvoorbeeld van mijn moeder, om mijn vingers. Trek die uit haar hoofd. Wikkelde die vervolgens om mijn duim en begon daar op te sabbelen. Duimzuigen met een extraatje.
En ook de kralenketting van mijn oma kreeg speciale aandacht.
Ik denk alleen dat de vorm van stimming die kauwsieraden kunnen geven, niet echt iets specifiek van autisme is.