Wat een jaar

De laatste maanden/het laatste jaar ben ik niet heel actief geweest met Een Beetje Bijzonder (EBB). Ik heb er lang over nagedacht of ik wilde delen waarom niet. Aan de ene kant wil ik graag open zijn en denk ik dat het delen van persoonlijke verhalen waardevol is. Maar aan de andere kant vind ik het erg spannend, want het is en blijft internet. 
Voor nu vertel ik globaal hoe het afgelopen jaar was voor mij, en misschien ga ik er later dieper op in.

Afgelopen jaar (zomer 2019 – zomer 2020) was één van de heftigste jaren van mijn leven. Er is veel gebeurd en veranderd, zowel positief als negatief. 

• Ik heb een reis gemaakt waarin ik beslissing heb genomen waardoor mijn leven positief is veranderd.
• Ik werd geopereerd, wat meer indruk heeft gemaakt dan ik in eerste instantie dacht. 
• Na jaren verbouwen ben ik eindelijk verhuisd. 
• En een dierbaar familielid bleek ernstig ziek te zijn.
  En toen moest 2020 nog beginnen… 

Positieve en negatieve gebeurtenissen dus. De meeste mensen weten uit ervaring dat je van negatieve dingen aardig ontregeld kunt raken, maar ook positieve dingen kunnen stress met zich meebrengen. Zo ben ik bijvoorbeeld heel blij dat ik eindelijk mijn eigen plekje heb, en ik heb er lang naar uitgekeken, maar wat is verhuizen intensief zeg! En eerlijk gezegd is het nog steeds niet helemaal af. 
Voorheen zou ik na zulke hectische maanden erg van slag zijn geraakt, en natuurlijk was ik dat ook wel een beetje. Maar voor het overgrote deel heb ik me er goed doorheen geslagen. Dit is iets wat me eerder waarschijnlijk niet was gelukt. Het deed me beseffen hoeveel ik ben gegroeid de afgelopen jaren. 

En toen brak 2020 aan, een jaar dat voor iedereen anders verliep dan verwacht. Het jaar van de pandemie.
Maar ook het jaar waarin mijn dierbare familielid overleed. 
En het jaar waarin één van mijn grootste dromen uitkwam; mijn eigen hond. Helaas is deze droom in duigen gevallen. Pooka, zo had ik haar genoemd, was een hele lieve, vrolijke, enthousiaste hond. We hebben samen lol gehad en avonturen beleefd. Maar ze bleek verlatingsangst te hebben, en niet zo’n beetje ook. Ik heb er alles aan gedaan om haar te helpen, maar het werd niet beter. Mijn energie raakte langzaam maar zeker op, en mijn gezondheid ging achteruit. Door alle stress die Pooka ervaarde werd haar gezondheid er ook niet beter op.
Na lang nadenken en overwegen heb ik besloten dat het voor haar en voor mij beter is als we gescheiden verder gaan. Dit was één van de moeilijkste en verdrietigste beslissingen die ik ooit heb moeten maken. Ik heb gezocht naar het beste thuis voor Pooka en heb deze gelukkig gevonden. Anderhalve week geleden is ze opgehaald… 

In 2020 heb ik mijn ‘vrijheid’ op meerdere vlakken ‘moeten inleveren’. Ik schrijf dit tussen aanhalingstekens omdat ik me heel goed besef dat er mensen in de wereld zijn die helemaal geen vrijheid hebben. Maar ik denk dat ik niet de enige ben die 2020 zo heeft ervaren. Het heeft me extra doen beseffen hoe waardevol vrijheid is. Ik waardeer het nu nog meer.

Het afgelopen jaar was dus een heftig jaar, maar ook een mooi jaar. Hoogtepunten en dieptepunten wisselde elkaar af. Ik geloof dat in alles wat we meemaken een les verborgen zit. Een kans voor ons om te groeien. Ik ben dankbaar voor de lessen van het afgelopen jaar en heb er enorm veel van geleerd. Helaas heeft EBB hieronder moeten lijden. Maar dat is één van de lessen die ik heb geleerd; Als de wereld veel van je vraagt, is het oké om een pauze te nemen. Een dag, een maand, een jaar. Neem een stap terug, haal adem, en ga verder wanneer je kan. Neem de tijd die je nodig hebt.

Neem je tijd.

Heel veel liefs,

Sanne ☼